- Het Alphense Fioretti-koor, dat in 1995 is opgericht, heette in eerste instantie Tussenkoor. Een beetje vreemde naam voor een koor, maar het koor was geen jongerenkoor en ook geen parochiekoor. Vandaar dat “Tussen”. De basis van het koor is gelegd door Wiesje Smit. Zij begeleidde in 1995 het kinderkoor van de St. Willibrorduskerk in Alphen en zij merkte dat er behoefte was aan een koor voor mensen van middelbare leeftijd. De eerste koorgroep bestond uit ongeveer 15 leden. Na Wiesje Smit nam Richard van Grinsven het dirigentschap voor zijn rekening. Uit de tijd van Richard stamt de naam Fioretti. Richard, die Minderbroeder Kapucijn is, bedacht de naam: Fioretti zijn de “bloempjes”, een bundel van verhaaltjes over Franciscus van Assisië en zijn gezellen. In 2000 is koorlid Ingrid Heerink dirigente geworden. Onder haar leiding is het koor gegroeid tot 40 leden. Sinds 2015 is de muzikale leiding in handen van Jan Dekkers. Het Fiorettikoor is een gemengd kerkkoor dat inclusief muzikanten uit 52 leden bestaat. Gemiddeld zingen we 1 keer per maand tijdens de (Eucharistie-) viering op zondagmorgen in de St. Willibrorduskerk van Alphen. We zingen voornamelijk populaire kerkmuziek, ook popsongs met soms aangepaste tekst. De repetitie wordt gehouden op maandagavond van 20.00 tot 22.00 in de St.Willibrorduskerk. Naast het opluisteren van vieringen in de kerk zingt Fioretti ook op verzoek. Bijvoorbeeld tijdens feestelijke bijeenkomsten van verenigingen, in woon-zorg-centra en ziekenhuizen.
- Ik ben Jan Dekkers en sinds januari 2014 dirigent van het Fiorettikoor. Gestart als invaller in januari, ben ik na de zomervakantie van 2014 de vaste dirigent geworden. Iets over mezelf. Muziek heeft altijd al als een rode draad door mijn leven gelopen. Op mijn achtste begon ik met trompetlessen. Geen goede keuze, want mijn toenmalige leraar zei, stopte gij d’r mar mee manneke, want ge zult ut nooit leren. En gelijk had hij. Trompet was gewoon niet mijn instrument. Toen ik 10 jaar was startte ik met
accordeonlessen. Eigenlijk door mijn zus. Zij zat op accordeon les en die vond er niets aan. De lessen waren voor een heel jaar betaald dus zei mijn moeder dat ik maar eens moest proberen. Al zeg ik het zelf, ik was best goed op dat ding en heb dan ook tot mijn 14e jaar accordeon gespeeld. Ondertussen leek me ook de harmonie wel wat, mijn pa was daar lid en op mijn 12e begon ik naast de accordeon met klarinet spelen. Tijdens mijn middelbare schooltijd kregen we bandjes en daarbij natuurlijk de saxofoon en zingen. Mijn toenmalige muziekleraar zag wel wat in mijn talent en stelde voor naar het conservatorium te gaan. Daar had ik tot dusver nog niet over nagedacht. Eigenlijk wilde ik naar de Pedagogische Academie voor onderwijzer. Toen ik eenmaal de keuze had gemaakt voor de muziek, ben ik pianoles gaan nemen, muziektheorie, solfège en alles wat je nodig hebt om toegelaten te worden op het conservatorium. Na mijn studie ben ik gaan werken. In de muziek was destijds geen werk te vinden dus kwam ik bij het ziekenfonds in de administratie terecht. Daar werk ik nog steeds. Nu op de afdeling HRM als adviseur leren en ontwikkelen. In mijn vrije tijd heb ik tot een jaar of vijf geleden, altijd in bandjes gespeeld. Momenteel speel ik soms nog met het saxofoonkwartet en met de smartlappenband. Maar mijn hart ligt bij het begeleiden van koren. Samen zingen is het mooiste dat er is. Het is kleuren met muziek. Al de schakeringen in geluid die je kunt bewerkstelligen samen met het koor, kunnen fantastisch zijn. En de energie die vrijkomt als iets lukt! Daar kun je dagen op vooruit! Verder blijft muziek voor mij een uitlaatklep. Ik kan er veel in kwijt en probeer de koorleden daar ook altijd iets van mee te geven. Zelf krijg ik er ook veel voor terug. De gezamenlijke prestatie werkt enorm motiverend. Voor het koor en voor mij. Bovendien schijnt zingen ook nog eens goed voor je gezondheid te zijn. SAMEN ZINGEN IS GEWELDIG!Jan Dekkers